Filtr średniej częstotliwości hałasu

Wprowadzenie do ARIMA: modele niesezonowe Równanie prognostyczne ARIMA (p, d, q): Modele ARIMA są, w teorii, najbardziej ogólną klasą modeli do prognozowania szeregów czasowych, które można przekształcić na 8220stacjonarne 8221 przez różnicowanie (jeśli to konieczne), być może w połączeniu z transformacjami nieliniowymi, takimi jak rejestracja lub deflacja (jeśli to konieczne). Zmienna losowa, która jest szeregiem czasowym, jest nieruchoma, jeśli jej właściwości statystyczne są stałe w czasie. Seria stacjonarna nie ma trendu, jej wahania wokół średniej mają stałą amplitudę i poruszają się w spójny sposób. tj. jego krótkoterminowe wzorce czasu losowego zawsze wyglądają tak samo w sensie statystycznym. Ten ostatni warunek oznacza, że ​​jego autokorelacje (korelacje z jego własnymi wcześniejszymi odchyleniami od średniej) pozostają stałe w czasie, lub równoważnie, że jego widmo mocy pozostaje stałe w czasie. Zmienna losowa tej postaci może być oglądana (jak zwykle) jako kombinacja sygnału i szumu, a sygnał (jeśli jest widoczny) może być wzorem szybkiej lub wolnej średniej rewersji, lub sinusoidalnej oscylacji, lub szybkiej przemiany w znaku , a także może mieć składnik sezonowy. Model ARIMA może być postrzegany jako 8220filter8221, który próbuje oddzielić sygnał od szumu, a sygnał jest następnie ekstrapolowany w przyszłość w celu uzyskania prognoz. Równanie prognostyczne ARIMA dla stacjonarnych szeregów czasowych jest równaniem liniowym (to jest typu regresyjnym), w którym predyktory składają się z opóźnień zmiennej zależnej i opóźnień błędów prognoz. Oznacza to: Przewidywaną wartość Y stałej stałej lub ważoną sumę jednej lub więcej ostatnich wartości Y i lub ważoną sumę jednej lub więcej ostatnich wartości błędów. Jeśli predykatory składają się tylko z opóźnionych wartości Y., jest to model czysto autoregresyjny (8220a-regressed8221), który jest tylko szczególnym przypadkiem modelu regresji i który może być wyposażony w standardowe oprogramowanie regresyjne. Na przykład, autoregresyjny model pierwszego rzędu (8220AR (1) 8221) dla Y jest prostym modelem regresji, w którym zmienna niezależna jest po prostu Y opóźniona o jeden okres (LAG (Y, 1) w Statgraphics lub YLAG1 w RegressIt). Jeśli niektóre z predyktorów są opóźnieniami błędów, to model ARIMA NIE jest modelem regresji liniowej, ponieważ nie ma sposobu, aby określić 8220last okres8217s błąd8221 jako zmienną niezależną: błędy muszą być obliczane na podstawie okresu do okresu kiedy model jest dopasowany do danych. Z technicznego punktu widzenia problem z wykorzystaniem opóźnionych błędów jako czynników predykcyjnych polega na tym, że przewidywania model8217 nie są liniowymi funkcjami współczynników. mimo że są liniowymi funkcjami przeszłych danych. Współczynniki w modelach ARIMA, które zawierają opóźnione błędy, muszą być oszacowane przez nieliniowe metody optymalizacji (8220hill-climbing8221), a nie przez samo rozwiązanie układu równań. Akronim ARIMA oznacza Auto-Regressive Integrated Moving Average. Lagi z stacjonarnej serii w równaniu prognostycznym nazywane są "wartościami dodatnimi", opóźnienia błędów prognoz są nazywane "przesunięciem średniej", a szeregi czasowe, które muszą być różnicowane, aby stały się stacjonarne, są uważane za "podzielone" wersje stacjonarnej serii. Modele random-walk i random-tendencja, modele autoregresyjne i modele wygładzania wykładniczego są szczególnymi przypadkami modeli ARIMA. Niesezonowy model ARIMA jest klasyfikowany jako model DAIMIMA (p, d, q), gdzie: p to liczba terminów autoregresyjnych, d to liczba niesezonowych różnic potrzebnych do stacjonarności, a q to liczba opóźnionych błędów prognozy w równanie predykcji. Równanie prognostyczne jest skonstruowane w następujący sposób. Po pierwsze, niech y oznacza różnicę d Y. Oznacza to: Zwróć uwagę, że druga różnica Y (przypadek d2) nie jest różnicą od 2 okresów temu. Jest to raczej różnica między pierwszą a różnicą. który jest dyskretnym analogiem drugiej pochodnej, tj. lokalnym przyspieszeniem szeregu, a nie jego lokalnym trendem. Pod względem y. ogólne równanie prognostyczne jest następujące: Tutaj parametry średniej ruchomej (9528217 s) są zdefiniowane w taki sposób, że ich znaki są ujemne w równaniu, zgodnie z konwencją wprowadzoną przez Boxa i Jenkinsa. Niektórzy autorzy i oprogramowanie (w tym język programowania R) definiują je, aby zamiast tego mieli znaki plus. Kiedy rzeczywiste liczby są podłączone do równania, nie ma dwuznaczności, ale ważne jest, aby wiedzieć, którą konwencję używa twoje oprogramowanie podczas odczytu danych wyjściowych. Często parametry są tam oznaczone przez AR (1), AR (2), 8230 i MA (1), MA (2), 8230 itd. Aby zidentyfikować odpowiedni model ARIMA dla Y. zaczynasz od określenia kolejności różnicowania (d) konieczność stacjonowania serii i usunięcia ogólnych cech sezonowości, być może w połączeniu z transformacją stabilizującą warianty, taką jak rejestracja lub deflacja. Jeśli zatrzymasz się w tym momencie i będziesz przewidywał, że zróżnicowana seria jest stała, dopasowałeś jedynie model losowego spaceru lub losowego trendu. Jednak stacjonarne serie mogą nadal mieć błędy związane z auto - korelacjami, co sugeruje, że w równaniu prognostycznym potrzebna jest również pewna liczba terminów AR (p 8805 1) i kilka warunków MA (q 8805 1). Proces określania wartości p, d i q, które są najlepsze dla danej serii czasowej, zostanie omówiony w późniejszych sekcjach notatek (których linki znajdują się na górze tej strony), ale podgląd niektórych typów nietypowych modeli ARIMA, które są powszechnie spotykane, podano poniżej. ARIMA (1,0,0) Model autoregresyjny pierwszego rzędu: jeśli seria jest stacjonarna i autokorelowana, być może można ją przewidzieć jako wielokrotność jej poprzedniej wartości plus stałą. Równanie prognostyczne w tym przypadku wynosi 8230, co oznacza, że ​​Y cofnął się sam w sobie o jeden okres. Jest to model 8220ARIMA (1,0,0) constant8221. Jeżeli średnia z Y wynosi zero, wówczas nie zostałoby uwzględnione stałe wyrażenie. Jeśli współczynnik nachylenia 981 1 jest dodatni i mniejszy niż 1 w skali (musi być mniejszy niż 1 waga, jeśli Y jest nieruchomy), model opisuje zachowanie polegające na odwróceniu średniej, w którym należy przypisać wartość kolejnego okresu 817 razy 981 razy jako daleko od średniej, jak ta wartość okresu. Jeżeli 981 1 jest ujemny, przewiduje zachowanie średniej odwrócenia z naprzemiennością znaków, tj. Przewiduje również, że Y będzie poniżej średniego następnego okresu, jeśli jest powyżej średniej tego okresu. W modelu autoregresyjnym drugiego rzędu (ARIMA (2,0,0)), po prawej stronie pojawi się również termin Y t-2 i tak dalej. W zależności od znaków i wielkości współczynników, model ARIMA (2,0,0) może opisywać układ, którego średnia rewersja zachodzi w sposób oscylacyjny sinusoidalnie, podobnie jak ruch masy na sprężynie poddanej losowym wstrząsom . Próba losowa ARIMA (0,1,0): Jeśli seria Y nie jest nieruchoma, najprostszym możliwym modelem jest model losowego spaceru, który można uznać za ograniczający przypadek modelu AR (1), w którym autoregresyjny Współczynnik jest równy 1, tzn. szeregowi z nieskończenie powolną średnią rewersją. Równanie predykcji dla tego modelu można zapisać jako: gdzie stałym terminem jest średnia zmiana okresu do okresu (tj. Dryf długoterminowy) w Y. Ten model może być dopasowany jako model regresji bez przechwytywania, w którym pierwsza różnica Y jest zmienną zależną. Ponieważ zawiera on (tylko) niesezonową różnicę i stały termin, jest klasyfikowany jako model DAIMA (0,1,0) ze stałą. Często Model bezładnego spaceru byłby ARIMA (0,1; 0) model bez stałego ARIMA (1,1,0) różny model autoregresyjny pierwszego rzędu: Jeśli błędy modelu losowego spaceru są autokorelowane, być może problem można rozwiązać, dodając jedno opóźnienie zmiennej zależnej do równania predykcji - - to znaczy przez regresję pierwszej różnicy Y, która sama w sobie jest opóźniona o jeden okres. To przyniosłoby następujące równanie predykcji: które można przekształcić w To jest autoregresyjny model pierwszego rzędu z jednym rzędem niesezonowego różnicowania i stałym terminem - tj. model ARIMA (1,1,0). ARIMA (0,1,1) bez stałego prostego wygładzania wykładniczego: Inna strategia korekcji błędów związanych z autokorelacją w modelu losowego spaceru jest zasugerowana przez prosty model wygładzania wykładniczego. Przypomnijmy, że w przypadku niektórych niestacjonarnych szeregów czasowych (na przykład takich, które wykazują głośne wahania wokół wolno zmieniającej się średniej), model spaceru losowego nie działa tak dobrze, jak średnia ruchoma wartości z przeszłości. Innymi słowy, zamiast brać ostatnią obserwację jako prognozę następnej obserwacji, lepiej jest użyć średniej z ostatnich kilku obserwacji w celu odfiltrowania hałasu i dokładniejszego oszacowania średniej lokalnej. Prosty model wygładzania wykładniczego wykorzystuje wykładniczo ważoną średnią ruchomą przeszłych wartości, aby osiągnąć ten efekt. Równanie predykcji dla prostego modelu wygładzania wykładniczego można zapisać w wielu matematycznie równoważnych formach. jedną z nich jest tak zwana forma 8220, korekta zera 8221, w której poprzednia prognoza jest korygowana w kierunku popełnionego błędu: Ponieważ e t-1 Y t-1 - 374 t-1 z definicji, można to przepisać jako : co jest równaniem ARIMA (0,1,1) - bez stałej prognozy z 952 1 1 - 945. Oznacza to, że możesz dopasować proste wygładzanie wykładnicze, określając je jako model ARIMA (0,1,1) bez stała, a szacowany współczynnik MA (1) odpowiada 1-minus-alfa w formule SES. Przypomnijmy, że w modelu SES średni wiek danych w prognozach z wyprzedzeniem 1 roku wynosi 1 945. Oznacza to, że będą one pozostawać w tyle za trendami lub punktami zwrotnymi o około 1 945 okresów. Wynika z tego, że średni wiek danych w prognozach 1-okresowych modelu ARIMA (0,1,1) - bez stałej wynosi 1 (1 - 952 1). Tak więc, na przykład, jeśli 952 1 0.8, średnia wieku wynosi 5. Ponieważ 952 1 zbliża się do 1, ARIMA (0,1,1) - bez stałego modelu staje się bardzo długookresową średnią ruchomą, a jako 952 1 zbliża się do 0, staje się modelem losowego chodzenia bez dryfu. Jaki jest najlepszy sposób korekcji autokorelacji: dodawanie terminów AR lub dodawanie terminów MA W dwóch poprzednich modelach omówionych powyżej, problem związanych z autokorelacją błędów w modelu losowego spaceru został ustalony na dwa różne sposoby: przez dodanie opóźnionej wartości różnej serii do równania lub dodanie opóźnionej wartości błędu prognozy. Które podejście jest najlepsze Zasada praktyczna dla tej sytuacji, która zostanie omówiona bardziej szczegółowo w dalszej części, polega na tym, że pozytywna autokorelacja jest zwykle najlepiej traktowana przez dodanie do modelu warunku AR, a negatywna autokorelacja jest zwykle najlepiej traktowana przez dodanie Termin magisterski. W biznesowych i ekonomicznych szeregach czasowych negatywna autokorelacja często pojawia się jako artefakt różnicowania. (Ogólnie rzecz biorąc, różnicowanie zmniejsza pozytywną autokorelację, a nawet może spowodować przełączenie z autokorelacji dodatniej na ujemną). Tak więc model ARIMA (0,1,1), w którym różnicowanie jest połączone z terminem MA, jest częściej używany niż Model ARIMA (1,1,0). ARIMA (0,1,1) o stałym prostym wygładzaniu wykładniczym ze wzrostem: Dzięki wdrożeniu modelu SES jako modelu ARIMA można uzyskać pewną elastyczność. Po pierwsze, szacowany współczynnik MA (1) może być ujemny. odpowiada to współczynnikowi wygładzania większemu niż 1 w modelu SES, co zwykle nie jest dozwolone w procedurze dopasowania modelu SES. Po drugie, masz możliwość włączenia stałego warunku w modelu ARIMA, jeśli chcesz, aby oszacować średni niezerowy trend. Model ARIMA (0,1,1) ze stałą ma równanie prognozy: prognozy jednokresowe z tego modelu są jakościowo podobne do tych z modelu SES, z tym że trajektoria prognoz długoterminowych jest zwykle linia nachylenia (której nachylenie jest równe mu) zamiast linii poziomej. ARIMA (0,2,1) lub (0,2,2) bez stałego liniowego wygładzania wykładniczego: liniowe modele wygładzania wykładniczego są modelami ARIMA, które wykorzystują dwie niesezonowe różnice w połączeniu z terminami MA. Druga różnica w serii Y nie jest po prostu różnicą między Y a nią opóźnioną o dwa okresy, ale raczej jest pierwszą różnicą pierwszej różnicy - a. e. zmiana w Y w okresie t. Tak więc druga różnica Y w okresie t jest równa (Y t - Y t-1) - (Y t-1 - Y t-2) Y t - 2Y t-1 Y t-2. Druga różnica funkcji dyskretnej jest analogiczna do drugiej pochodnej funkcji ciągłej: mierzy ona przyspieszenie cytadania lub inną krzywiznę w funkcji w danym punkcie czasu. Model ARIMA (0,2,2) bez stałej przewiduje, że druga różnica szeregu równa się funkcji liniowej dwóch ostatnich błędów prognozy: która może być uporządkowana jako: gdzie 952 1 i 952 2 to MA (1) i Współczynniki MA (2). Jest to ogólny liniowy model wygładzania wykładniczego. w zasadzie taki sam jak model Holt8217s, a model Brown8217s to szczególny przypadek. Wykorzystuje wykładniczo ważone średnie ruchome do oszacowania zarówno lokalnego poziomu, jak i lokalnego trendu w serii. Długoterminowe prognozy z tego modelu zbiegają się do linii prostej, której nachylenie zależy od średniej tendencji obserwowanej pod koniec serii. ARIMA (1,1,2) bez stałego liniowego tłumienia wykładniczego. Ten model jest zilustrowany na załączonych slajdach w modelach ARIMA. Ekstrapoluje lokalny trend pod koniec serii, ale spłaszcza go na dłuższych horyzontach prognozy, wprowadzając nutę konserwatyzmu, praktykę, która ma empiryczne wsparcie. Zobacz artykuł na ten temat: "Dlaczego działa Damped Trend" autorstwa Gardnera i McKenziego oraz artykuł "Zgodny z legendą" Armstronga i in. dla szczegółów. Ogólnie zaleca się trzymać modele, w których co najmniej jedno z p i q jest nie większe niż 1, tj. Nie próbować dopasować modelu takiego jak ARIMA (2,1,2), ponieważ może to prowadzić do przeuczenia oraz pytania o współczynniku równomolowym, które omówiono bardziej szczegółowo w uwagach dotyczących struktury matematycznej modeli ARIMA. Implementacja arkusza kalkulacyjnego: modele ARIMA, takie jak opisane powyżej, można łatwo wdrożyć w arkuszu kalkulacyjnym. Równanie predykcyjne jest po prostu równaniem liniowym, które odnosi się do przeszłych wartości pierwotnych szeregów czasowych i przeszłych wartości błędów. W ten sposób można skonfigurować arkusz kalkulacyjny prognozowania ARIMA, przechowując dane w kolumnie A, formułę prognozowania w kolumnie B i błędy (dane minus prognozy) w kolumnie C. Formuła prognozowania w typowej komórce w kolumnie B byłaby po prostu wyrażenie liniowe odnoszące się do wartości w poprzednich wierszach kolumn A i C, pomnożone przez odpowiednie współczynniki AR lub MA przechowywane w komórkach w innym miejscu arkusza kalkulacyjnego. Przewodnik naukowca i inżyniera do cyfrowego przetwarzania sygnału przez Stevena W. Smitha, Ph. D. Rozdział 6: Konwolucja Podsumujmy ten sposób rozumienia, w jaki sposób system zmienia sygnał wejściowy na sygnał wyjściowy. Po pierwsze, sygnał wejściowy może zostać rozłożony na zbiór impulsów, z których każdy może być postrzegany jako skalowana i przesunięta funkcja delta. Po drugie, wyjście wynikające z każdego impulsu jest skalowaną i przesuniętą wersją odpowiedzi impulsowej. Po trzecie, całkowity sygnał wyjściowy można znaleźć, dodając te skalowane i przesunięte odpowiedzi impulsowe. Innymi słowy, jeśli znamy systemową odpowiedź impulsową, możemy obliczyć, jaki będzie wynik dla dowolnego możliwego sygnału wejściowego. Oznacza to, że wiemy wszystko o systemie. Nic więcej nie można się nauczyć o charakterystyce systemów liniowych. (Jednak w kolejnych rozdziałach pokażemy, że informacje te można przedstawić w różnych formach). W niektórych zastosowaniach odpowiedź impulsowa zmienia się pod inną nazwą. Jeśli rozważany system jest filtrem. odpowiedź impulsowa nazywana jest jądrem filtra. jądro splotu. lub po prostu jądro. W przetwarzaniu obrazu odpowiedź impulsowa nazywana jest funkcją rozproszenia punktu. Chociaż terminy te są używane w nieco inny sposób, wszystkie one oznaczają to samo, sygnał wytwarzany przez system, gdy wejście jest funkcją delta. Konwolucja jest formalną operacją matematyczną, podobnie jak mnożenie, dodawanie i integracja. Dodawanie zajmuje dwie liczby i daje trzecią liczbę. podczas gdy splot przyjmuje dwa sygnały i wytwarza trzeci sygnał. Konwolucji używa się w matematyce wielu dziedzin, takich jak prawdopodobieństwo i statystyki. W układach liniowych splot używany jest do opisania zależności między trzema interesującymi sygnałami: sygnałem wejściowym, odpowiedzią impulsową i sygnałem wyjściowym. Rysunek 6-2 pokazuje notację, kiedy splot jest używany w systemach liniowych. Sygnał wejściowy x n wchodzi do układu liniowego z odpowiedzią impulsową, h n, dając sygnał wyjściowy yn. W formie równania: x n h n y n. Wyrażone słowami sygnał wejściowy zwinięty z odpowiedzią impulsową jest równy sygnałowi wyjściowemu. Tak jak dodawanie jest reprezentowane przez plus,, i mnożenie przez krzyż, czas, splot jest reprezentowany przez gwiazdę,. To niefortunne, że większość języków programowania również używa gwiazdy, aby wskazać mnożenie. Gwiazda w programie komputerowym oznacza mnożenie, podczas gdy gwiazda w równaniu oznacza splot. Rysunek 6-3 pokazuje zastosowanie splotu do filtrowania dolnoprzepustowego i górnoprzepustowego. Przykładowy sygnał wejściowy jest sumą dwóch komponentów: trzech cykli fali sinusoidalnej (reprezentującej wysoką częstotliwość) oraz wolno rosnącej rampy (złożonej z niskich częstotliwości). W (a) odpowiedź impulsowa dla filtra dolnoprzepustowego jest gładkim łukiem, co powoduje, że tylko powoli zmieniająca się fala krzywej jest przekazywana do wyjścia. Podobnie filtr górnoprzepustowy (b) umożliwia przejście tylko szybciej zmieniającej się sinusoidy. Rysunek 6-4 ilustruje dwa dodatkowe przykłady wykorzystania splotu do przetwarzania sygnałów. Tłumik odwracający, (a), odwraca sygnał od góry do dołu i zmniejsza jego amplitudę. Dyskretna pochodna (zwana również pierwszą różnicą) pokazana w (b), daje sygnał wyjściowy związany ze nachyleniem sygnału wejściowego. Zwróć uwagę na długości sygnałów na ryc. 6-3 i 6-4. Sygnały wejściowe mają długość 81 próbek, a każda odpowiedź impulsowa składa się z 31 próbek. W większości aplikacji DSP sygnał wejściowy składa się z setek, tysięcy lub nawet milionów próbek. Reakcja impulsowa jest zwykle znacznie krótsza, powiedzmy, kilka punktów do kilkuset punktów. Matematyka za splotem nie ogranicza długości tych sygnałów. Określa jednak długość sygnału wyjściowego. Długość sygnału wyjściowego jest równa długości sygnału wejściowego i długości odpowiedzi impulsowej minus jeden. Dla sygnałów na Ryc. 6-3 i 6-4, każdy sygnał wyjściowy wynosi: 81 31 - 1 111 próbek. Sygnał wejściowy przebiega od próbki 0 do 80, odpowiedź impulsowa od próbki 0 do 30 i sygnał wyjściowy z próbki 0 do 110. Teraz dochodzimy do szczegółowej matematyki splotu. Użyte w Digital Signal Processing, splot można rozumieć na dwa różne sposoby. Pierwszy patrzy na splot z punktu widzenia sygnału wejściowego. Obejmuje to analizowanie, w jaki sposób każda próbka w sygnale wejściowym przyczynia się do wielu punktów w sygnale wyjściowym. Drugi sposób patrzy na splot z punktu widzenia sygnału wyjściowego. To bada, w jaki sposób każda próbka w sygnale wyjściowym otrzymała informacje z wielu punktów w sygnale wejściowym. Należy pamiętać, że te dwie perspektywy to różne sposoby myślenia o tej samej matematycznej operacji. Pierwszy punkt widzenia jest ważny, ponieważ zapewnia konceptualne zrozumienie, w jaki sposób splot dotyczy DSP. Drugi punkt widzenia opisuje matematykę splotu. To typuje jedno z najtrudniejszych zadań, jakie napotkasz w DSP: sprawić, by twoje pojęciowe zrozumienie pasowało do zbieraniny matematyki używanej do przekazywania pomysłów. TRIX - szybkie podsumowanie TRIX jest znany jako potrójna wykładnicza średnia ruchoma i opiera się na 1-dniowym różnica potrójnej EMA. Wskaźnik został opracowany przez Jacka Hutsona w latach 80-tych. TRIX to niezwykły wskaźnik następujący: jego główna przewaga nad podobnymi wskaźnikami polega na możliwości odfiltrowania dużej części hałasu na rynku. TRIX eliminuje cykle krótkoterminowe (cykle krótsze niż wybrany okres TRIX), które mogą zakłócać handel, sygnalizując drobne zmiany w kierunku rynku. Handel ze wskaźnikiem TRIX TRIX oscyluje wokół zera, co pozwala handlowcom śledzić kierunki trendów. Odczyt TRIX powyżej zera sugeruje trend wzrostowy, podczas czytania poniżej - trend zniżkowy. Powyżej zera wzrastająca linia TRIX sugeruje przyspieszenie wyższe, podczas gdy linia opadająca - wciąż ruch w górę, ale w wolniejszym tempie lub początek odwrócenia. Naprzeciw prawdy za trend spadkowy. Handlowanie sygnałami zwrotnymi Domyślną wartością wspólną dla TRIX jest 14 okres. Dodatkowa linia sygnału została dodana do TRIX, aby pomóc w handlu crossoverami TRIX. Aby TRIX reagował szybciej na zmiany trendu, zalecamy stosowanie TRIX-a okres 12, z linią sygnału 4. Rozbieżność TRIX Rozbieżność TRIX jest podobna do dywersyfikacji MACD. gdzie na wykresie wyższe wzloty w trendzie wzrostowym (lub niższe tony w trendzie spadkowym) nie są potwierdzane przez TRIX. Jeśli chcesz mieć dodatkowe potwierdzenie odwrócenia, poczekaj, aż TRIX przekroczy linię zerową. TRIKS i wypustki Pozycja wskaźnika TRIXs w stosunku do linii zerowej pomaga przewidzieć kierunki wyprysków: 1. Wybuchy w obszarze handlu podczas trendu - baty i realne wypady. 2. Wykładanie linii trendu. Pomimo wszechstronności i dokładności wskaźnika TRIX, jeśli chodzi o filtrowanie hałasu na rynku, nadal zaleca się zwracanie uwagi na inne wskaźniki i sygnały, które mogą pomóc w poprawie wyników handlowych. TRIX Formula TRIX jest obliczany w następujący sposób: Domyślną wartością wspólną dla TRIX jest 14 kropka. Krok 1. EMA 1: oblicz 14-okresowa wykładnicza średnia krocząca z dzisiejszej ceny zamknięcia Krok 2. EMA 2: oblicz 14-okresową wykładniczą średnią ruchomą EMA 1 Krok 3. EMA 3: oblicz 14-okresową wykładniczą średnią kroczącą EMA 2 Krok 4. TRIX (EMA 3 dzisiaj - EMA 3 od wczoraj) EMA 3 od wczoraj. Da to wartość procentową, którą należy wykorzystać do zbudowania wykresu wskaźnika TRIX. Kopiowanie praw autorskich Wskaźniki Forex